zdjęcia: 1. T. Wierzejkowski; 2. T. Poźniak

Dziś obchodzimy 90. rocznicę urodzin ks. prof. Józefa Tischnera, wieloletniego dziekana Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, dzisiejszego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. 

„Rdzeniem” człowieka jest miłość 

90 lat temu, 12 marca 1931 roku urodził się Ksiądz Józef Tischner, Profesor i Dziekan Wydziału Filozoficznego UPJPII. Wspominamy go dziś z wdzięcznością za całą mądrość życia, jaką nam zostawił w darze. Jednym z wyrazów tego daru są jego słowa o miłości. Dziś może szczególnie nad tymi słowami powinniśmy się zastanawiać:  „Świadomość dobroci skierowanej ku innemu jest miłością”^[1]. Zatem Dobro absolutne chce być świadome, samoświadome, a więc osobowe. Nie przypadkiem dzieli się sobą z Innym – ono chce się dzielić i to z bardzo konkretnym Innym. W kontekście metaforycznego opisu ludzkiego ruchu wzwyż ku Dobru absolutnemu, ku niebu, a więc w kontekście opisu wychodzenia człowieka ze stanu śmierci swego człowieczeństwa do stanu życia, Tischner wykorzysta to rozumienie miłości w swoim przedstawieniu owego jądra człowieka, jego rdzenia, jego pełni, bez której jest mu trudno żyć: „Drugą stroną ruchu człowieka wzwyż ku niebu jest ruch w głąb. Im wyżej znajdujemy się w niebie, tym głębiej wchodzimy w siebie. Stać się mieszkańcem nieba znaczy zarazem: stać się sobą dla siebie, osiągnąć „rdzeń siebie”.  „Rdzeniem” człowieka jest miłość. Cała reszta kręci się wokół miłości. Miłość jest podstawowym sposobem uczestnictwa w dobru”^[2]. Skoro tylko dobro ratuje człowieka przed śmiercią własnego człowieczeństwa, to znaczy, że ostatnim słowem i ostatnim aktem dramatu ocalenia jest miłość.

Ks. dr hab. Jarosław Jagiełło, prof. UPJPII, dziekan Wydziału Filozoficznego UPJPII w Krakowie, uczeń ks. prof. Józefa Tischnera. 

[1] J. Tischner, Ksiądz na manowcach, Wydawnictwo Znak, Kraków 1999,  s. 90 .

[1] J. Tischner, Spór o istnienie człowieka, Kraków 1998, s. 214n.

zdjęcia: Archiwum UPJPII

W tym dniu świętuje także 85. urodziny ks. prof. Michał Heller, doktor honoris causa UPJPII, wieloletni wykładowca Wydziału Filozoficznego UPJPII.

Trudno byłoby przywołać wszystkie osiągnięcia i zasługi Księdza Profesora Michała Hellera. Aby tylko je wymienić, potrzebna byłaby bardzo długa lista. Aby je opisać – wielotomowe dzieło. Niech wystarczy zatem proste, ale zawierające wiele stwierdzenie, że Ksiądz Profesor Michał Heller jest wielkim mistrzem „wiary szukającej rozumienia” i „rozumienia otwartego na wiarę”. Nikt inny nie potrafi tak kompetentnie, a jednocześnie barwnie, przekonywać nas, że między tym w co wierzymy, a tym, co wiemy, nie ma sprzeczności. Nikt inny nie potrafi sprawić, byśmy z tak wielkim zachwytem stawali wobec wszechświata. Nikt inny nie potrafi z taką pasją prowadzić nas dwiema drogami do jednego celu, jakim jest ostateczne wyjaśnienie tego, co nas otacza.

Ksiądz Profesor Michał Heller w ciągu długich lat swojej pracy stał się Mistrzem dla wielu pokoleń zawodowych filozofów, teologów, fizyków, ale także wielu spośród tych, którzy, choć nie specjalizują się w wyżej wymienionych dziedzinach, chcą rozumieć głębiej i wierzyć mądrzej. Życząc Jemu z racji 85 rocznicy urodzin wszystkiego, co najlepsze, sobie życzymy, byśmy mogli się jeszcze długo od Niego uczyć.

Ks. dr Miłosz Hołda, Wydział Filozoficzny UPJPII

Zdjęcie: Archiwum UPJPII - wręczenie dhc ks. prof. Michałowi Hellerowi przez Rektora UPJPII, ks. prof. Wojciecha Zyzaka

PLURIMOS ANNOS! Wszystkiego najlepszego!

(Zdjęcie z wręczenia ks. prof. Michałowi Hellerowi Nagrody Znaku i Hestii im. ks. J. Tischnera podczas 18. Dni Tischnerowskich.)