W auli Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie przy ul. Bernardyńskiej 3 odbyła się konferencja naukowa „Testament Jana Pawła II – jego aktualność i przesłanie”. Konferencja poświęcona została refleksji nad testamentem Jana Pawła II – jego genezą, treścią i przesłaniem na przyszłość. Spotkanie stało się okazją do głębszego zrozumienia okoliczności powstawania tego dokumentu, zmian dokonywanych przez papieża oraz jakie wydarzenia i przemyślenia wpłynęły na jego ostateczny kształt.

Konferencję otworzył prorektor UPJPII ks. prof. dr hab. Tomasz Rozkrut mówiąc, że każdy testament jest wyjątkowym dokumentem łączącym przeszłość z przyszłością i życie z wiecznością. To zarazem ważne świadectwo i przesłanie do przyszłych pokoleń, które będą go czytały. Został napisany przez Biskupa Rzymu, który wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie, a zarazem należy pamiętać, że jednocześnie „przez osobę, która kiedyś przechadzała się po krakowskich ulicach (…), a my zgromadzeni dzisiaj pod Wawelem, w cieniu katedry wawelskiej, chcemy poddać refleksji, analizie i zadumie dokument napisany przez tego, który przez dziesiątki lat formował Kościół i świat współczesny” – powiedział ks. T. Rozkrut dziękując wszystkim przybyłym, organizatorom i prelegentom i życząc, aby wspólna refleksja nad testamentem św. Jana Pawła II stała się dla wszystkich wspaniałym ubogaceniem.

Następnie studenci UPJPII odczytali testament Jana Pawła II, po czym głos zabrali prelegenci: prowadzący sesję ks. prof. dr hab. Grzegorz Hołub (UPJPII), prof. dr hab. Teresa Malecka (Akademia Muzyczna w Krakowie), dr Karol Petryszak (UPJPII) oraz ks. dr Dariusz Radziechowski (UPJPII).

Ks. prof. G. Hołub zauważył, że ze względu na złożoną strukturę testamentu i jego wielokrotne aktualizowanie przez Ojca Świętego należy prześledzić okoliczności powstawania dokumentu, biorąc pod uwagę wydarzenia jakie miały miejsce w XX wieku, a także w odniesieniu do papieża Pawła VI, z którego testamentu polski papież czerpał inspirację.

Prof. T. Malecka zaakcentowała, że wszelkie aktualizacje testamentu powstawały w okresie rekolekcji wielkopostnych, i co daje się z miejsca zauważyć – Ojciec Święty nie był przywiązany do rzeczy materialnych. Pani profesor przypomniała, że gdy został powołany na Stolicę Piotrową kontenery przygotowane do przewiezienia z Krakowa rzeczy nowego biskupa Rzymu do jego watykańskiej siedziby okazały się niepotrzebne, bo nie miał nic do przewiezienia. Prof. Malecka określa Jana Pawła II mianem człowieka soborowego, który wziął udział we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego II, który założenia i przesłania tego soboru realizował. Zauważa także, że w testamencie nie wspomina wyboru na papieża, natomiast bardzo mocno akcentuje rozmowę z prymasem Polski kard. Stefanem Wyszyńskim. Zaznacza ważność i rolę Prymasa dla Kościoła polskiego i on, który zawsze powtarzał „Totus Tuus”, dzieli się swoim mocnym przekonaniem, że zwycięstwo przyjdzie przez Maryję. Był człowiekiem zaangażowanym społecznie, podkreśla w testamencie wagę roku 1989, gdy kończyła się zimna wojna, jawi się też bardzo wyraźnie jego otwarcie na inne religie. Akcentuje też mocno rok 2000, począwszy od otwarcia Drzwi Świętych w Roku Jubileuszowym.

Ks. Dariusz Radziechowski zauważa, że testament sam w sobie jest modlitwą, w której Ojciec Święty zawierza Bogu swoje życie i swoją śmierć. Tak więc testament, co wynika z tego rodzaju dokumentu, pisany jest oczywiście językiem prawniczym – urzędowym, ale zarazem duchowym – modlitewnym. Daje się także zauważyć, że dla Jana Pawła II nie było istotne co posiadamy, co zrobiliśmy, czego nie zrobiliśmy, ważniejsze było kim jesteśmy. Czytając testament dostrzegamy troskę o losy świata. Papież zwraca uwagę na niepokoje polityczne, możliwość konfliktu nuklearnego, globalnego, wybrzmiewa z treści pisma wdzięczność Bogu, że "ferment zostaje uspokojony".

Dr Karol Petryszak poruszył temat zderzenia Kościoła z marksizmem, Ojciec Święty, gdy zakończył się okres dominacji ideologii marksistowskiej na terenie Europy i obszarach Azji, doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że zadaniem Kościoła jest wejście tam i zajęcie się człowiekiem, aby zapełnić pustkę, którą marksizm po swoim upadku pozostawił. „Wiele pielgrzymek, encyklik, filozoficznego nauczania to próba powiedzenia współczesnemu człowiekowi co jest istotą życia dobrego, szczęśliwego i powrotu do Boga, aby ludzi przyłączyć do grona zbawionych” – mówił. Prelegent podkreślił także , że do powinności nas współczesnych należy rozwijanie myśli Jana Pawła II, ale najpierw jej dobre zrozumienie. – „Wojtyła (Jan Paweł II) wolałby, aby jego myśl była rozwijana w ogniu zmagania się, a nie pozostawała pomnikiem niezarysowanym z żadnej strony” – skonkludował.

Konferencja otwierała więc przestrzeń do refleksji nad tym, jakie wartości i idee zawarte w testamencie pozostają aktualne i mogą inspirować kolejne pokolenia. Ze strony słuchaczy padło wiele pytań, i to najlepiej świadczy, że choć od śmierci Jana Pawła II minęło 20 lat, on żyje i wciąż od nas wymaga. Jedna z uczestniczek podczas wspólnej dyskusji na zakończenie konferencji powiedziała: „Mnie uderzyło w tym testamencie to, że zawierza życie Bogu i wie, że będzie pełnił służbę do końca. Jakby przewidział swoje życie. Był świadkiem Ducha św. we wszystkim co robił. Ta księga zamykająca się na trumnie w dniu pogrzebu to była klamra jego życia.”